Mensen zijn zoveel meer dan alleen hun werk en hebben vaak zoveel meer kwaliteiten dan ze tijdens hun dagelijks werk (kunnen) gebruiken. Ook die ‘andere’ kwaliteiten zijn de moeite waard om te ontwikkelen. Soms leiden ze zelfs tot een nieuwe loopbaanstap.
Midden in de crisis werkte ik voor een omroepbedrijf in nood; een groot aantal medewerkers moest op zoek naar nieuw werk. Als onderdeel van het van-werk-naar-werktraject organiseerde ik bijeenkomsten waarin mensen hun loopbaanplannen en -ideeën konden uitwisselen. Tijdens een van die bijeenkomsten vertelde Wouter zijn verhaal.
Wouter was een journalist van 55 jaar – op dat moment niet de beste uitgangspositie voor de arbeidsmarkt. Zijn baan stond op de tocht en hij was er eens voor gaan zitten om te bedenken hoe het nu verder moest met hem. Wouter was begonnen met een lijstje te maken van wat hij allemaal te bieden had. Voordat hij begon met voorlezen waarschuwde hij: ‘Sommige dingen klinken misschien een beetje gek…’ en daar stak hij van wal:
– goede radiostem
– ervaren sportverslaggever
– spreek vloeiend Spaans (tot zover niets wat we nog niet wisten)
– rijbewijs (ja dûh, dat hebben we allemaal)
– kan aardig beeldhouwen (oja? dat wisten de collega’s nog niet)
– vriendelijk (beetje giechelige reacties)
– heel sterk (aanzwellend gegrinnik)
– leuk in de omgang met ouderen…
Bij het noemen van die laatste kwaliteit werd openlijk geproest. Leuk met ouderen, nou ja, dat kun je toch moeilijk op je CV zetten! En heel sterk – ja, dat gezeur van Wouter over zijn sportschoolprestaties hadden ze al zeker tien jaar moeten aanhoren. Maar wat moet je daarmee op de arbeidsmarkt? Als 55-jarige hoef je echt niet meer te dromen van een carrière als gewichtheffer.
Wouter liet het rumoer stoïcijns langs zich heen gaan. ‘Dus…’ zei hij kalm, ‘als ik het niet meer weet, kan ik altijd nog als taxichauffeur voor een verpleeghuis gaan werken. Ik heb mijn rijbewijs, toevallig ook een grote auto, ben sterk genoeg om de rolstoelen achterin te tillen én ik kan het goed vinden met ouderen. En daar komen er steeds meer van, dus dat zit wel goed.’
Toen begonnen er wat kwartjes te vallen. Al je kwaliteiten op een rijtje zetten: niet alleen wat je gebruikt in je dagelijks werk, maar ook je verdere mens-zijn: je hobby’s, je persoonlijkheid. Als je dat creatief combineert wordt de wereld ineens een stuk groter. Toch niet zo gek, die Wouter.
Er kwam een mooi gesprek op gang. De geluidstechnicus met 134 vlaggetjes op zijn wereldkaart begon serieus na te denken over een bedrijfje in avontuurlijke reizen. De eindredacteur die pas nog de Rotterdam Marathon had gelopen fantaseerde over een bestaan als looptrainer. De voorzitter van de ondernemingsraad bedacht dat ze misschien OR-voorzitters in lastige reorganisaties kon gaan coachen.
En Wouter? Die werd uiteindelijk geen taxichauffeur, maar volgde een opleiding cultuureducatie. Hij woont nu met zijn gezin aan de Spaanse kust en geeft daar cursussen beeldhouwen en kunstgeschiedenis aan Nederlandse pensionado’s. Met veel succes. Hoe mooi kan het lopen!
