Ik luister tijdens lange autoritten graag naar de Innovatiepodcast. Collega-organisatieadviseur Kim Spinder interviewt daarin iedere week een denker of doener op het gebied van innoveren en veranderen. Vaak zijn dat prachtige gesprekken en enorm leerzaam.
Zo leerde ik vandaag – heen en terug naar Utrecht – van Jitske Kramer het belang van een kickout bij een veranderproces. Meestal denken we wel aan een kickoff op het moment dat we iets nieuws in gang zetten, maar is er geen ritueel als het ‘klaar’ is. Daardoor vergeten we geslaagde veranderingen te vieren, en loopt de ene verandering vaak ongemerkt over in de volgende.
In januari leerde ik – de hele weg naar Groningen – van Hans Vermaak hoe je zelf, ongeacht je positie in de organisatie, een verandering op gang kunt brengen. Onder de radar opereren, experimenteren en vooral: dingen doen die niet horen. Want wat hoort werkt niet, en wat werkt hoort niet. Prachtige oneliner!
Mijn favoriet van dit moment is het gesprek met Paul Iske, oprichter van het Instituut voor Briljante Mislukkingen. “Mislukken kan iedereen, maar briljant mislukken is een kunst”, want een echt briljante mislukking levert op zijn minst een mooi inzicht en dikwijls ook nog een onverwacht positief effect op. Je zocht een naald in de hooiberg, en vond een knappe boerendochter. Maar: pas op je tellen als je 40 wordt, want dan bereik je ’the state of fatal seriousness’. Wat dat is? Luister zelf maar!
Geef een antwoord